Πέμπτη 28 Δεκεμβρίου 2017

Tυχαίο; Το ίδιο δεν γίνεται και στον σιδηρόδρομο από τους συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ;

ΑντιΚΚΕ λίβελοι...... επειδή τους τσούζει!

Συνεχίζοντας να πρωτοστατεί σε λιβέλους ενάντια στο ΚΚΕ, που ζέχνουν «αυριανισμό», η «Αυγή» γράφει στο φύλλο της Κυριακής ότι το ΚΚΕ «από τα λόγια, περνάει και στη βία, επιλέγοντας ως στρατηγικό στόχο τον ίδιο στόχο που έχουν και ο Κυριάκος και οι χορηγοί του! Την εδώ και τώρα ανατροπή της κυβέρνησης». 

Ούτε λίγο ούτε πολύ, ισχυρίζεται ότι το ΚΚΕ επιδιώκει να κυβερνήσει ο Μητσοτάκης «με τα επικίνδυνα νεοφιλελεύθερα δόγματά του», επειδή πιστεύει ότι «με τη φτώχεια και την ανεργία ωριμάζουν ταχύτερα οι επαναστατικές διαθέσεις των μαζών». Ισχυρίζεται επίσης ότι «γι' αυτό αποκηρύχτηκαν από τον Περισσό οι Πορτογάλοι κομμουνιστές, που στηρίζουν την κυβέρνηση των σοσιαλιστών για να βγει η χώρα από μια παρόμοια κρίση», καταλογίζοντας στο Κόμμα «αριστερίστικες αντιλήψεις».

Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει και τα ρέστα, την ώρα που τσακίζει το λαό, με μέτρα που είχαν εμπνευστεί και εφαρμόσει πολύ νωρίτερα η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, με τους οποίους άλλωστε ψήφισε το 3ο μνημόνιο. Ποιος είναι όμως ο πραγματικός καημός της «Αυγής»; Τον ομολογεί ο ίδιος ο αρθρογράφος της, διαμαρτυρόμενος ότι «σε συνθήκες χρεοκοπίας, μία από τις πλέον απαραίτητες προϋποθέσεις για την καλύτερη και ταχύτερη έξοδο είναι η συγκλίνουσα ενότητα των πολιτικών δυνάμεων και των αντιπροσωπευτικών κοινωνικών και επαγγελματικών φορέων». 
Να, λοιπόν, τι τους τσούζει! 
Οτι το ΚΚΕ τούς χαλάει τη σούπα της συναίνεσης, που τους είναι αναγκαία για να πιει ο λαός αδιαμαρτύρητα το ποτήρι των ατελείωτων θυσιών, στο όνομα της ανάκαμψης της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Οσο για τις εκλεκτικές συγγένειες και τα λόγια θαυμασμού για τον Πορτογάλο σοσιαλδημοκράτη Κόστα και την κυβέρνηση που στηρίζουν το Μπλόκο και το Πορτογαλικό ΚΚ, θυμίζουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ το 'χει τάμα να προσκολλάται σε διάφορα κυβερνητικά «πρότυπα», που επιλέγονται από το κεφάλαιο για να διαχειριστούν τις υποθέσεις του. Αρκεί να θυμηθούμε τι έλεγαν για τον Γάλλο Ολάντ και μετά για τον Μακρόν, μέχρι να τους κλέψει την καρδιά ο «διαβολικά καλός» Τραμπ.
 
ριζοσπάστης